Piet's boerenkaas opgegeten door.......................

za. 11/9, tien voor 8, de telefoon gaat. Ha, dat zal Piet zijn met de melding van vers voedsel voor de uilen. ( gisteren met schuurpapier de pinnetjes van de vallen mooi glad geschuurd, dat kan niet misgaan) " Mee van de Brand, witte gij wie de kès op it die op de klemmen zaat ?" Nee.........
"Slekke !" Vanacht kwamen we thuis van een verjaardagsfeestje en gingen gelijk met de lamp kijken bij de klemmen. Daar zaten op elk stukje kaas wel drie naaktslakken........, kaas óp, klem niet afgegaan." Ik beloof om vanmorgen nog langs te komen. Op de computer raadpleeg ik de buienradar, vandaag mooie, zonnige dag. Zondag begint met regen................. Weet je wat; ik doe vanmorgen het gaas er al af, kunnen ze lekker in het zonnetje zitten want dat doen ze graag.........
................................................................................. De kerkklok van Nispen slaat negen maal als ik in het Everland op de ladder sta, muis is weg en het afsluitende gaas gaat er af. Het is fantastisch weer en de zon staat precies zoals ik verwacht had, mooi op de tak die ik vlak voor de kast aangebracht heb. Een gedicht ! Ik kan mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en kijk even via het
deksel van de kast naar binnen. Ze zitten in de uiterste hoek en kijken me aan met hun citroengele ogen. Straks zijn ze alleen met de wuivende takken en de zon op het balkon...............
Het ritueel van de verwijdering van het gaas herhaald zich op de boerderij. ook daar zijn de omstandigheden gunstig. Vol verwachting klopt ons hart en ga ik naar huis. ..................................
14.30 Telefoon, ik zie het op de nummermelder al. "Witte gij da tie uile van jou nie goed kunne
vliege ! Ze zaate boven op dun balk en één vloog op en dook gelijk naar benee. Ik eb um nog kunne pakke in een perdebox. Nou ek um maar trug in z'nne kast gezet en dien andere is ok nie
meer te zien " Oef, da's schrikken, maar gauw even naar de Nispenseweg. Daar aangekomen tref ik Piet aan die overal op en onder kijkt.............., niks te vinden. Ik klim nog even op de ladder en de uil die Piet er terug ingezet heeft, zit in een hoekje. Tja wat moeten we daar aan
doen. Op laatst hebben we alle twee een zere nek van het naar boven kijken. Het zijn geen duiven dus we moeten maar afwachten. Ze zullen hopelijk hun plekje wel vinden. Wij hebben er
in ieder geval alles aan gedaan wat mogelijk is en de natuur laat zich niet dwingen.